นักวิชาการที่ศึกษาความคิดของเคียร์เคอการ์ดจำนวนหนึ่งกล่าวว่า กรอบคิดแบบอริสโตเติลได้กลายเป็นภาพร่างของคำตอบในทางปรัชญาของเคียร์เคอการ์ด เพราะทั้งคู่มองว่าสิ่งต่างๆ ที่ดำเนินไปในสังคมล้วนไม่ใช่ความจริงหรือไม่ได้มีส่วนเชื่อมโยงกับความจริง สิ่งที่มนุษย์รับรู้ได้ผ่านประสาทสัมผัสล้วนอยู่บนความเปลี่ยนแปลง ความสุขจากการท่องเที่ยว กิน ดื่ม คำสรรเสริญเยินยอ และความสำเร็จต่างๆ ล้วนทำให้ผู้คนส่วนใหญ่หันเหออกจากการทำความเข้าใจความจริง 

ในมุมของเคียร์เคอการ์ด สิ่งนี้สามารถนำมาอธิบายวิถีชีวิตของผู้คนในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ว่าพวกเขาล้วนใช้ชีวิตไปวันๆ โดยไม่ได้ใส่ใจ “ความหมาย” หรือความจริงที่อยู่เบื้องหลังสิ่งต่างๆ ซึ่งถือเป็น “แก่นแท้” ที่เชื่อมโยงกับวิถีปฏิบัติของตัวเอง อาทิ อาจารย์มหาวิทยาลัยที่เอาแต่พร่ำสอนคนนู้นคนนี้โดยไม่ได้ใส่ใจว่าสิ่งที่ตัวเองพูดเกี่ยวข้องกับความจริงมากน้อยแค่ไหน หรือกระทั่งไม่ได้ตรวจสอบว่าตัวเองจริงใจกับสิ่งที่สื่อสารออกมาบ้างหรือเปล่า รวมถึงคริสต์ศาสนิกชนที่ไปโบสถ์ตามๆ กันทุกสุดสัปดาห์ แต่กลับไม่ได้เข้าใจแม้แต่นิดเดียวว่าการใช้ชีวิตตามคำสอนของพระเจ้าแท้จริงแล้วเป็นอย่างไร สำหรับเคียร์เคอการ์ด สิ่งต่างๆ เหล่านี้ กำลังแสดงให้เห็นว่าผู้คนส่วนใหญ่ในยุโรปและโดยเฉพาะเดนมาร์กบ้านเกิดของเขากำลังใช้ชีวิตโดยหลงระเริงไปกับความสุขชั่วครั้งชั่วคราว พวกเขารื่นรมย์กับสิ่งที่ล่อลวงให้ออกห่างจากความจริง ทั้งๆ ที่มีแต่ความจริงสูงสุดเท่านั้นที่จะสามารถพามนุษย์ไปสู่สันติสุข และด้วยกรอบคิดดังกล่าว คำถามว่า “การเป็นมนุษย์บนโลกใบนี้เป็นอย่างไร” (How to be a human being in the world?) จึงกลายเป็นคำถามใหญ่ที่สุดในโครงการทางปรัชญาของเคียร์เคอการ์ด

__________________

อ่านสารบัญและคำนำที่ https://www.yumpu.com/xx/document/read/67407759/-

อ่านบทวิจารณ์หนังสือที่ https://www.illuminationseditions.com/b/84

อ่านบทสัมภาษณ์ของพุทธิพงศ์ อึงคนึงเวช หนึ่งในผู้แปลร่วม ที่ https://shorturl.at/avRX7